Yahya Arıkan // Cumhuriyet Gazetesi
Yenileme fonu; işletmeye dahil sabit kıymetlerin gerektiğinde yenilenebilmesi için bu kıymetlerin satış kârının veya sigorta tazminatlarından ayrılan karşılığın bilançonun pasifinde azami üç yıl süre ile muhafaza edilmesidir.
Yenileme fonu ayırma koşulları şu şekilde sıralanır:
•Bilanço esasına göre defter tutulmalıdır.
•Elden çıkarılan ve yerine alınacak olan kıymetin amortismana tâbi iktisadi kıymet olması gerekir.
•Elden çıkarılan kıymetin yenilenmesi zorunlu olması veya yenilenmesi konusunda karar verilmiş olmalıdır.
•Yeni iktisadi kıymet, elden çıkan iktisadi kıymetle aynı nitelikte olmalıdır.
•Ayrılan fon, yeni alınan sabit kıymetlerin amortismanlarında kullanılır.
•Üç yılın hesabında satışın yapıldığı yıl da dikkate alınmalı ve yenileme fonu 3 yıl içinde kullanılmalıdır. Saydığımız bu koşullardan birincisi, bilanço esasına göre defter tutulması zorunluluğu, aslında kanun hükmüdür. Vergi Usul Kanunu, satış kazancının pasifte oluşturulacak fon hesabına alınabileceğini söylüyor. Bu söylem, yenileme fonu uygulamasından sadece bilanço esasına göre defter tutanların yararlanabileceği sonucunu doğuruyordu.
Uzun sürmedi!
İşte bu nedenle, serbest meslek erbabı ile işletme hesabı esasına göre, defter tutan mükellefler yenileme fonu uygulamasından yararlanamıyordu.
Ancak Maliye Bakanlığı verdiği özelgelerde, yenileme fonu imkânını serbest meslek erbabı ve işletme defteri tutan mükelleflere de tanımıştı. Defter tutma usulündeki farklılığın, yenileme fonu gibi önemli bir vergi avantajına engel olamayacağı bu özelgelerde ifade edilmişti.
Bu doğru uygulama ne yazık ki uzun sürmedi.
Vergi adaleti nerede!
2015 yılı içinde verilen yeni bir özelgede, serbest meslek erbabı ile işletme hesabı esasına göre defter tutan mükelleflerin, yenileme fonu uygulamasından yararlanmasının mümkün olmadığı belirtilmiştir.
Bu görüş değişikliğinin sebebini anlamak mümkün değil!...
Kaynak ve Yazının Devamı ► http://www.cumhuriyet.com.tr/koseyazisi/440565/Serbest_meslek_erbabina_yenileme_fonu_cezasi_.html
